Нурлат районыннан Вячеслав Краснов армиядә хезмәт итү мәҗбүри тормыш мәктәбе дип саный
Әле кайчан гына патриотик чараларда үзенең сугышчан бүләкләрен кулларында тотып карауны зур бәхеткә санаган авыл малайларына армиядә тыныч вакытта хезмәт итәргә туры килсен иде дип тели ул.
Вячеслав Александрович башлангыч мәктәптә ул ябылганчыга кадәр, еш кунак була торган була. Ул бүген дә күз алдында ныгып һәм ир-егетләр булып килүче яшь ерепкинолылар өчен үрнәк булып кала. Бу малайлар хәзер дә каникулларда Слава абыйлары янына килеп йөриләр. Тик хәзер башка, тагы да җитдирәк темаларга сөйләшәләр, бу инде аларның үсеп җитүләре турында сөйли. Донбассны азат итү буечан махсус хәрби операция темасы да телләреннән төшми.
- Ватанны сакларга кирәк! – ди ул кыска гына итеп. Бу үз интернациональ бурычын туган иленнән читтә үтәгән кеше сүзләре.
«Кайнар нокталар»ны узган күпләр кебек үк сугыш турында сөйләргә, үткән еллардагы вакыйгаларны искә алырга яратмый. Совет солдатлары гади әфган халкын саклады, ди.
Аны 1980 елның октябрендә СССР Кораллы Көчләре сафларына чакыралар. Уку-өйрәнүне Ашхабадта мотоукчылар гаскәрләрендә уза. Ул чакта ук аларны нәрсә өчен һәм кая әзерләүләрен ачык аңлый. Ә өйгә язган хатларда-фаразлар, соңрак сугышның үзе турында бер сүз дә юк. Ярты елдан соң Үзбәкстанга җибәрәләр, ә 1981 елның июнендә Вячеслав Краснов үзенең сугышчан иптәшләре белән Әфганстан чиген уза.
- Алга таба хезмәт итү урынына безне вертолетта җибәрделәр. Дивизия Кундузда урнашкан иде, без исә Пули-Хумри шәһәреннән 50-60 километр ераклыкта урнашкан идек, – дип сөйли Вячеслав Александрович.
Алар тауларда, солдатлар үзләре үк казыган землянкаларда яшәгәннәр. Продукцияне аларга айга бер тапкыр китереп торганнар. Ә су артыннан якындагы авылга йөриләр. Ул җитмәү чын проблема була.
– Безне таулар гына чолгап алган иде: агачлар да, елгалар да юк. Шуңа да туган авылымны аеруча сагына, аны еш искә ала идем. Бер генә минутка булса да кайтып коедан су эчәсе, елгасында коенып чыгасы килә иде. Суы агып торучы каланча һәрчак кү алдында торды. Әфганстанда мин беренче тапкыр суның никадәр кадерле икәнен тойдым, - дип дәвам иттем сугыш хәрәкәтләре ветераны.
Ул бүлек командиры, аның төп бурычы – «Термез-Кабул» тормыш юлын саклау. Аның аша Кабулга һәм башка шәһәрләргә сугыш кирәк-яраклары салынган машиналар колоннары уза. Колонналарга вакыт-вакыт моджахедлар, группировкалар әгъзалары һөҗүм итә. Ут засадаларының берсенә каршы торганда командир яралана. Аны госпитальгә җибәрәләр.
Сугышта күрсәткән батырлыгы һәм кыюлыгы өчен Вячеслав Краснов Кызыл Йолдыз ордены белән бүләкләнә. Аның янәшәсендә ветеранның күкрәгендә «Рәхмәтле әфган халкыннан» медале, юбилей бүләкләре дә бар.
“Без сугышны сайламадык. Без үзебезнең хәрби бурычыбызны гына үтәдек, - ди тыйнак кына Вячеслав Александрович. Бу сүзләр артында күпме әрнү һәм борчылулар, чын батырлык ята бит.